❛❛
माला लगाएको तस्बिरभित्र छ ऊ,
सधैं मुस्कुराइरहन्छ।
चम्किला चक्षुहरूले उसलाई हेरिरहन्छ,
हेरिरहन्छ एकटक।
थाक्दैनन् उसका नयन,
काँप्दैनन् उसका ओठहरू,
भक्कानिँदैन उसको मन,
चिरिँदैन छाती उसको,
हुँदैन ऊ रुँदारुँदै बेहोस।
ऊ माला लगाएको तस्बिरभित्र छ।
उनलाई माला मन पर्दैन,
मन पर्दैन ऊ तस्बिरमा सजिएको।
मन पर्दैन उसले एकोहोरिएर हेरेको,
मन पर्दैन ऊ मौन बसेको,
मन पर्दैन उसले नबोली कुरेको।
मन परोस् पनि कसरी पो उनलाई,
ऊ माला लगाएको तस्बिरभित्र छ।
भित्ताको तस्बिर हेर्ने साहस भए, किन पो छोप्नुपर्थ्यो?
आँखाका डिलमै छचल्किएका आँसु, किन पो रोक्नुपर्थ्यो?
भित्ताको तस्बिर हेर्ने साहस भए, किन पो छोप्नुपर्थ्यो?
नेपाली भाषा साहित्यलाई माया गरेर यहाँसम्म आइ, यहाँ प्रकाशित लेख/रचनाहरू पढिदिनु भएकोमा तपाईँलाई धेरै धेरै धन्यवाद। तपाईँले भर्खरै माथि पढेको लेख/रचना कस्तो लाग्यो कमेन्ट बक्समा आफ्नो प्रतिक्रिया राख्न सक्नु हुनेछ। आफ्नो मनमा लागेको प्रतिक्रिया राख्न तपाईँ स्वतन्त्र हुनुहुन्छ। यदि तपाईँ पनि नेपाली भाषा साहित्यमा कलम चलाउनु हुन्छ भने आफ्नो छोटो परिचय र एक प्रति अनुहार चिनिने तस्बिर सहित आफ्ना लेख/रचनाहरू हामीलाई hamrokathaghar@gmail.com मा पठाउन सक्नु हुनेछ। अन्य कुनै पनि जानकारीका लागि +९१८७३८०९३५७३ नम्बरमा ह्वाट्सएप गर्न सक्नु हुनेछ। धन्यवाद । नोट: यहाँ प्रकाशित कुनै पनि लेख/रचनाहरू लेखकको वा 'हाम्रो कथा घर' को अनुमति बिना कुनै पनि माध्यमबाट प्रकाशन प्रसारण गर्न पाइने छैन । अन्यथा, यस्तो गरिएको पाएमा प्रचलित कानुन बमोजिम कारबाही गरिने जानकारी गराउँदछौ।
