लघुकथा: बिहे

बिहेको रौनक बढेको थियोे । उमेर पुगेका सन्तानलाई बा-आमा र आफन्तले बिहे गर्नुपर्छ भनेर कर गरिरहेका थिए ।
“म वर्षालाई मन पराउँछु । उसैसँग बिहे गर्छु ।” हेमन्तले बुबासँग भन्यो ।
“तर म त वसन्तलाई चाहन्छु । ऊ नै मेरो जीवनसाथी हुन लायक छ ।” वर्षाले आमासँग भनी ।
वसन्त भने ऋतुलाई मन पराउँछ । शिशिर जो पाए नि खुशी छ । यो कुरो तिनीहरूलाई भलिभाँती थाहा छ । तथापि कुरो जेरी झैं बेरिएर छेउटुप्पो पत्ता लगाउन हम्मे परेको छ ।
समस्याको हल गर्न सबै युग बाजेकामा गए र बेलिविस्तार लगाए । उनले मुस्कुराउँदै परीक्षा लिने र उपयुक्त जोडी बाँधिदिने बताए । सबै राजी भए ।
“ल भन त वसन्त, तिमीसँग ऋतुले किन बिहे गर्ने ?” बाजेले सोधे ।
“म सबैभन्दा सुन्दर छु । मलाई सबैले मन पराउँछन् । ऋतुले पनि अरूलाई भन्दा मलाई नै मन पराउँछिन् होला !” वसन्त यति भनेर फुलेर बस्यो ।
उसका कुरामा कसोकसो घमण्ड मिसिएको गन्ध सबैले अनुभूति गरे ।
अब हेमन्तको पालो, “ल भन त तिमी वर्षालाई किन चाहन्छौ ।”
“म उनको स्वतन्त्रता र मर्यादित जीवनको सम्मान गर्छु । उनको चाहनाको स्वागत गर्छु ।” हेमन्तले गम्भीर भएर भन्यो ।
बाजेले शिशिरको पनि कुरा सुनिसकेपछि भने, “ल अब अन्तिममा ऋतुलाई एउटा जिज्ञासा, तिमी किन बिहे गर्न चाहन्छ्यौ ?”
“म त कुरो नलुकाइ भन्दिन्छु, सन्तान जन्माउन र यौनिक एकनिष्ठताको लागि हो बिहे गर्ने । नत्र त किन बिहे गर्नुपर्यो र !”
बाजेले निर्णय सुनाए, “सबको विचार र भावनालाई ख्याल गर्दै हेमन्तको बिहे वर्षासँग र ऋतुको बिहे शिशिरसँग हुनेछ । वसन्तले उपयुक्त जोडी खोजेर आउनुपर्नेछ । अन्यथा ऊ अविवाहित नै रहनेछ ।”

– कुमार काफ्ले