कविता : प्रश्न इमानको | विनय इलामेली | हाम्रो कथाघर

❝
जब तिम्रो इमान बेचेर,
प्रियालाई फरिया किन्छौ;
जब किन्छौ औषधि,
बाबालाई झुट बोलेर धर्मको;
किन्छौ आमाको चस्मा,
तिम्रो आँखामा पट्टी बाँधेर;
दिन्छौ बहिनीलाई उपहार,
लुटेर अस्मिता बजारको ।।

देश बनेन भन तिमी छोरासामु उभिएर,
खित्का छोडेर छोरो हाँस्छ तिम्रो अभिमान देखेर ।
छोरी भन्छे, “बेचिसकियो स्वाभिमान मेरो शिरको !”
साथीभाइले खिसी गर्छन्, “भ्रष्टको सन्तान” भनेर ।।

आज छोरो प्रस्ट छ,
तिम्रा कर्तुतहरूबाट;
छोरी ज्ञात छे,
तिम्रा उन्मादहरूबाट;
प्रियालाई थाहा छ,
फरिया लगाउँदा पनि नाङ्गिनुपरेको;
बालाई अनुभव छ,
धर्म बेचेर घमण्ड किनेको;
आमालाई चिन्ता छ,
मातृत्वको चिता बनेको ।।

जागेर हेर एकपटक;
खोलेर हेर, तिम्रो आँखाको पट्टी;
महसुस गर,
सन्तानले भोगेको मानसिक पीडा;
कल्पना गर,
इज्जत बलात्कृत आफ्नी श्रीमतीको व्यथा;
आँखा जुधाएर हेर,
पश्चात्तापमा डुबेको बा-आमाको अनुहार ।।

ए भ्रष्ट ! सक्छौ ?
साहस छ ?
उत्तर छ ?
प्रश्न छ ?
सपना छ ?
संस्कार छ ?
ए भ्रष्ट ! उत्तर दिन सक्छस् ?
❞
—०—
इलाम