उसले दिदीलाई मिचेर घर उभ्यायो ।
“मलाई मिच्न सहज छ । यत्रतत्र खुलेका मुख सिए हुन्छ । तर प्राकृतिक नीति विरुद्ध जाँदा हुने जोखिम बहन गर्न तयार होऊ ।”
दिदीले गुनासो मिश्रित आशयका साथ धम्कीपूर्ण बोली निकालिन् ।
ऊ असाध्यै खुसी भयो । मख्ख परेर आफैंले आफूलाई राजा नै घोषणा गऱ्यो । सीमा अझै मिच्यो । आलिसान महल उभ्यायो । दिदी खुम्चेर त्यान्द्रो बनिन् । उसले मनमौजी धर्ती खोस्रियो । थरी थरीका महल उपद्रव गर्न छाडेन ।
रुखबिरुवाको जरै उखल्यो । रोप्ने नामै लिएन । हरियो देख्यो कि शत्रु नै उभिन लागेजस्तो गर्यो । उसले लोकलाजलाई पचायो । दिदीलाई धरधरी रुने बनायो ।
रुँदै बसेकी दिदीको पालो आयो । दिदीका दिन सप्रिए । उसका दिन बिग्रिए । दिदीले पुरानो थातथलो छाड्न चेतावनी दिइन् । उसले टेरपुच्छर लगाएन ।
अनि त उसलाई बालुवामा पुरेको मात्रै आरोप लाग्यो दिदीलाई अहिले । तर दिदीका टाउकामा पहिले बजारिएको अपमानको झटाराको ख्याल कसैलाई भएन ।
०००
रूपनगर, सप्तरी ।
नेपाली भाषा साहित्यलाई माया गरेर यहाँसम्म आइ, यहाँ प्रकाशित लेख/रचनाहरू पढिदिनु भएकोमा तपाईँलाई धेरै धेरै धन्यवाद। तपाईँले भर्खरै माथि पढेको लेख/रचना कस्तो लाग्यो कमेन्ट बक्समा आफ्नो प्रतिक्रिया राख्न सक्नु हुनेछ। आफ्नो मनमा लागेको प्रतिक्रिया राख्न तपाईँ स्वतन्त्र हुनुहुन्छ। यदि तपाईँ पनि नेपाली भाषा साहित्यमा कलम चलाउनु हुन्छ भने आफ्नो छोटो परिचय र एक प्रति अनुहार चिनिने तस्बिर सहित आफ्ना लेख/रचनाहरू हामीलाई hamrokathaghar@gmail.com मा पठाउन सक्नु हुनेछ। अन्य कुनै पनि जानकारीका लागि +९१८७३८०९३५७३ नम्बरमा ह्वाट्सएप गर्न सक्नु हुनेछ। धन्यवाद । नोट: यहाँ प्रकाशित कुनै पनि लेख/रचनाहरू लेखकको वा 'हाम्रो कथा घर' को अनुमति बिना कुनै पनि माध्यमबाट प्रकाशन प्रसारण गर्न पाइने छैन । अन्यथा, यस्तो गरिएको पाएमा प्रचलित कानुन बमोजिम कारबाही गरिने जानकारी गराउँदछौ।
