Close Menu
Hamro Katha GharHamro Katha Ghar
  • होमपेज
  • काव्य
    • गजल
    • मुक्तक
    • गीत
    • गद्य कविता
    • छन्द कविता
  • आख्यान
    • उपन्यास
    • कथा
    • नाटक
    • लघुकथा
  • गैर आख्यान
    • निबन्ध
    • संस्मरण
    • नियात्रा
  • पुस्तक चर्चा
    • पुस्तक वार्ता
    • पुस्तक समीक्षा
    • समालोचना
  • कथा घर विशेष
  • श्रव्य आख्यान
  • श्रव्य काव्य
पछिल्ला सम्प्रेषणहरु

हाम्रो कथाघर डट कम दोस्रो वार्षिकोत्सव

असार २, २०८२

कथा : स्वच्छन्द

जेष्ठ २१, २०८२

कविता: म साक्षर उज्यालोको खोज्दै छु

जेष्ठ २०, २०८२

कविता: समय पीडा

जेष्ठ २०, २०८२

स्मार्ट कविता श्रृङ्खला – ३७

जेष्ठ १७, २०८२
Facebook X (Twitter) Instagram

  • होमपेज
  • काव्य
    • गजल
    • मुक्तक
    • गीत
    • गद्य कविता
    • छन्द कविता
  • आख्यान
    • उपन्यास
    • कथा
    • नाटक
    • लघुकथा
  • गैर आख्यान
    • निबन्ध
    • संस्मरण
    • नियात्रा
  • पुस्तक चर्चा
    • पुस्तक वार्ता
    • पुस्तक समीक्षा
    • समालोचना
  • कथा घर विशेष
  • श्रव्य आख्यान
  • श्रव्य काव्य
Facebook YouTube Instagram
Facebook X (Twitter) Instagram

Home » Blog » कविता: कर्नाली र सिंहदरबार

कविता: कर्नाली र सिंहदरबार

काव्य
विक्रम तिरुवा सलिनविक्रम तिरुवा सलिनपुस १२, २०८१229 Views
शेयर गर्नुस
Facebook Email WhatsApp Twitter Pinterest

[ यो कविता खस भाषामा लेखिएको छ ]

कठै! कात्तिबाट सुरु गरुँ म ?
जत्ती लेख्या पुनि जत्ती भुन्या पुनि
मेरो कर्नालीको सोझो आवाज दबिदो छ
उठ्नै नसक्न्या गरिकन

मेरो कर्नाली हेपियाको शताब्दी भइगयो
मेरो कर्नाली चेपियाको शताब्दी भइगयो
मेरो कर्नाली डाको छोडीकन रुन पायाको नाई
मेरो कर्नालीले कर्नाली हुन पायाको नाइ
उज्यालो कर्नाली अँध्यारो भयाको छ ।

पर..न तुम्मो सिंहदरबार भाषण गद्दो छ
सपना बाड्दो छ
आस देखाउदो छ
कर्नालीकन जीउँदै माद्दो छ
त्यो सिंहदरबार आफूकन भमरा हुँ भन्नो छ
कर्नालीकन फूल भुन्नै चुसिरहन्छ
त्यो सिंहदरबार काँडा भयाको भमरा हो
कर्नालीकन घोचिरन्छ, मारिरहन्छ ।

मेरो कर्नालीसँग डर मान्नैन सिंहदरबार
उसले बिर्स्याको छ सिंहदरबार डुबाउन्या रारा बिर्स्याको छ
सिंहदरबार बगाउन्या कर्नालीकनै बिर्स्याको छ
सिंहदरबार चिस्याउन्या काञ्जिरोवा बिर्स्याको छ

सिंहदरबारले खुट्टा टेक्याको
भुइँ बिर्स्याको छ
सिंहदरबारले बरु बिर्स्याको नाई
भुइँमुनि टेकिकन आकाश उड्या जइत्थै गर्न्याकन ।

कर्नालीमाथि क्रूर व्यवहार गरिकन
सिंहदरबार खित्ता छाडिकन हाँस्दो छ
एकै गाँसमा लाजकन पचाउदो छ
त्यो सिंहदरबारकन लाज पचाउन्या
भोक लाग्याको छ
कर्नालीको रसिलो रस चुसिकन
कर्नालीको फक्रदै गर्याको कोपिला चुडिकन
अघाएको नाइ सिंहदरबार !

कर्नालीकन दबाउन्या चलखेलमा
अझै पछि हट्याको नाई सिंहदरबार
खेल खेलिरहदो छ
कर्नालीकन उठ्न नदिन
कर्नालीकन जुट्न नदिन

कर्नालीको भेलकन क्यान कमजोर
मान्दो छ सिंहदरबार
फोक्सुण्डोको गहिरो दहसँग
क्यान डर मान्नैन सिंहदरबार ?
हुम्लाको चिसोको खिल्ली उडाउदो छ सिंहदरबार
राराको नाम बेचिकन गौरव गद्दोछ सिंहदरबार
भाषाको जन्मोथलोकन आगो लगाउदोछ सिंहदरबार
तुम्मो सिंहदरबारले खुब न्याय गर्‍याको छ कर्नालीकन ?

कठै !
कर्नालीकन हेपिकन
कर्नालीकन चेपिकन
क्या हुन्या छ ?
यो कुडा कहिले बुझ्ला सिंहदरबार ?
कर्नालीकन हेप्नु भन्याको
कर्नालीकन चेप्नु भन्याको
आफ्नो खुट्टाउदो आफैं बुन्चरो हान्या जइत्थै हो

ओ…! सिंहदरबार, म कर्नाली हुँ
चिनिराखेई म फेरि मेरो नाउ भुन्नछु
म कर्नाली हुँ !
घर एउटै बाबा एउटै आमा दुईजुनी
भया जइत्थै गरिकन
त्यो मुलुक चलाउन्या सिंहदरबार
म कर्नालीकन क्यान सौता मा..को
छोरा जइत्थै गद्दो छै ?
म कन आज जवाफ भुन्नै पड्द्दोछ सिंहदरबार ?

मेरा कर्नालीका मान्ठहरूले
देश गईकन थाप्लौदो पहाड जत्तै
भारी बोकिकन काम गऱ्याको, दुख गऱ्याको
सिंहदरबारका आँखाले कैले देख्या छुन कि नाइ ?

ओ.. सिंहदरबार
कर्नालीका मान्ठले
रगत पसिना बगायाको र कर्नालीका
मान्ठले पसिना बगायाको सुगन्ध
तेरा नाकौदो आउदो छ कि नाइ ?
पसिनाको सुगन्ध थाहा नपाउन्या भयापछि
कर्नालीपुनी मेरो अंश हो
भुनिकन क्यान भुन्नो छै ?

आफ्नो हडौदो चोट लाग्या पुनि
थाहा नपाउन्या वास्ता नगर्न्या
तो क्या को ? बुद्धिमानी होलैर सिंहदरबार ?
भैगो तोइले भक्ती ठूला कुडा नगऱ्या हुन्छ ।

मेरो कर्नालीले तिरो तिर्यापछि
तो सिंहदरबार शासन गद्दो छै
कर्नालीमाथि !
मेरो कर्नाली तो सिंहदरबारकन आशिर्वाद दिदोछ
तो सिंहदरबार कर्नालीकन सराप्दो छै
ठूला भाषण गरिकन सिंहदरबारको रोस्ट्रमबाट ।

तो सिंहदरबार कर्नालीकन दूर देख्दो छै
मेरो कर्नाली तो सिंहदरबारकन दूर देख्दो छ
तो सिंहदरबार आफूकन समृद्ध हुँ भन्दो छै
यत्ती बुझेइ तोइले बोल्न्या भाषा
मेरै कर्नालीमा जन्म्याको हो ।

यो भुन्दा अब तोसँग बोल्न्या शब्द क्या छ ?
अझैपुनि ढिपी गरिकन भुनिल्लो छै तो ..
‘घरघरमा सिंहदरबार’
‘समृद्ध नेपाल, सुखी नेपाली’
‘सामाजिक न्याय, समानता र समृद्धि’
‘लोकतन्त्र शान्ति र समृद्धि’

तेरा नारा गल्ली गल्लिउदो टाँसिकन
मेरो कर्नाली समृद्ध र सुखी हुन्या केईनाई

ओ .सिंहदरबार
कर्नालीकन विकट भुन्नो छै
मेरो कर्नाली तो सिंहदरबारकन
सास नभयाको मान्ठ
बत्ती नभयाको कोठा
जइत्थै मान्नो छ ।

कर्नालीले सास फेर्यापछि
तो सिंहदरबारको सातो आउँदोछ
तोकन उज्यालो गन्या बत्ती भन्याको
कर्नाली हो ।

त्यहीं भईकन मेरो कर्नालीले
तो सिंहदरबारकन भुन्नोछ ?
कर्नालीकन विकट देख्न्याका आँखा फुटेका हुन ।
तो सिंहदरबारले केही दिन सक्याको नाइ
कर्नालीकन
मेरो कर्नालीले तोइकन दिई दिइकन
तो जइथ्यो सिंहदरबार बनायाको हो ।

तो सिंहदरबार शासक भईकन
कर्नालीकन दासक बनाउदो छै ।

अब भुन्या ?
कर्नाली र सिंहदरबार को ठूलो ?

– विक्रम तिरुवा सलिन
जुम्ला

प्रतिक्रिया

नेपाली भाषा साहित्यलाई माया गरेर यहाँसम्म आइ, यहाँ प्रकाशित लेख/रचनाहरू पढिदिनु भएकोमा तपाईँलाई धेरै धेरै धन्यवाद। तपाईँले भर्खरै माथि पढेको लेख/रचना कस्तो लाग्यो कमेन्ट बक्समा आफ्नो प्रतिक्रिया राख्न सक्नु हुनेछ। आफ्नो मनमा लागेको प्रतिक्रिया राख्न तपाईँ स्वतन्त्र हुनुहुन्छ। यदि तपाईँ पनि नेपाली भाषा साहित्यमा कलम चलाउनु हुन्छ भने आफ्नो छोटो परिचय र एक प्रति अनुहार चिनिने तस्बिर सहित आफ्ना लेख/रचनाहरू हामीलाई hamrokathaghar@gmail.com मा पठाउन सक्नु हुनेछ। अन्य कुनै पनि जानकारीका लागि +९१८७३८०९३५७३ नम्बरमा ह्वाट्सएप गर्न सक्नु हुनेछ। धन्यवाद । नोट: यहाँ प्रकाशित कुनै पनि लेख/रचनाहरू लेखकको वा 'हाम्रो कथा घर' को अनुमति बिना कुनै पनि माध्यमबाट प्रकाशन प्रसारण गर्न पाइने छैन । अन्यथा, यस्तो गरिएको पाएमा प्रचलित कानुन बमोजिम कारबाही गरिने जानकारी गराउँदछौ।

कविता विक्रम तिरुवा सलिन

यो पनि पढ्नुहोस्...

कविता: म साक्षर उज्यालोको खोज्दै छु

कविता: समय पीडा

कविता: अर्थमै चित्त जाओस्

कविता: सपनाको भोक

नम्रता बरालका पाँच हाइकु

कविता: गौतम बुद्ध

raj shrestha book
♈ दैनिक राशिफल ♎

विशेष

कथा: निर्मलाहरू

फिर्दोसको साँचोमा के छ त्यस्तो नयाँ? बुझौँ लेखकबाटै

कथा: पश्चाताप

कथा: सपना

भर्खरै

हाम्रो कथाघर डट कम दोस्रो वार्षिकोत्सव

असार २, २०८२

कथा : स्वच्छन्द

जेष्ठ २१, २०८२

कविता: म साक्षर उज्यालोको खोज्दै छु

जेष्ठ २०, २०८२

कविता: समय पीडा

जेष्ठ २०, २०८२

स्मार्ट कविता श्रृङ्खला – ३७

जेष्ठ १७, २०८२
हाम्रो यात्रा

हाम्रो कथा घर नेपाली साहित्य, कला, संस्कृतिको श्रीवृद्धि को लागि स्थापना भएको डिजिटल पत्रिका हो । यस पत्रिकाको माध्यमबाट हामीहरूले फरक रूप र शैलीका कविता, कथा, नियात्रा, निबन्ध,अन्तरवार्ता , गीत, गजल, मुक्तकहरू प्रस्तुत गर्दै आएका छौँ । यसबाहेक नेपालका अन्य राष्ट्रिय भाषा र विदेशी भाषामा लेखिएका सिर्जनाहरूको अनुवाद पनि प्रकाशित गर्ने क्रममा छौँ । हामीले श्रव्य दृश्यको माध्यमबाट पनि साहित्यको संरक्षण एवम् संवर्द्धन गर्दै आएको ब्यहोरा यहाँहरूलाई अवगत नै छ ।

हामीले यात्रा थालनी गरेको छोटो समयमै नेपाल लगायत संसारभरका लेखक, पत्रकार, बुद्धिजीवी, पाठक, श्रोता र दर्शकबाट अपार माया र सद्भाव प्राप्त भएका कारण हामी अझ उत्साहित भएका छौँ । नेपाली वाङ्मयको श्रीवृद्धिमा डिजिटल माध्यमबाट हामी दिलोज्यान दिएर अघि बढेका छौँ । यसमा यहाँहरूको सुझाव र सल्लाह सधैँ शिरोपर रहनेछ ।

आउनुहोस् निम्न उल्लिखित माध्यमबाट तपाईँ हामी जोडिऔँ र नेपाली साहित्य, कला र संस्कृतिलाई स्तरीय र विश्वव्यापी बनाऔँ ।

Email Us: hamrokathaghar@gmail.com
Contact: +918738093573

Facebook Instagram YouTube WhatsApp
अध्यक्ष / प्र. सम्पादक

जीवन सोनी
sonijeevan233@gmail.com

संरक्षक:

डा. दामोदर पुडासैनी `किशोर′
damopuda567@hotmail.com

वाचन / संयोजक

तारा केसी
tarakckunwar@gmail.com

सम्पादक

प्रभात न्यौपाने
prabhatn457@gmail.com

कथा वाचन

प्रकाश वाग्ले 'प्रभाकर'
prakashwagle46@gmail.com

संयोजक

बिक्रम पौडेल
bikrampoudel1011@gmail.com

Facebook YouTube Instagram
  • होमपेज
  • श्रव्य आख्यान
  • श्रव्य काव्य
  • स्मार्ट काव्य शृंखला
  • कथा घर विशेष
“🏠”
©सर्वाधिकार सुरक्षित हाम्रो कथा घर डट कम ।
वेव डिजाइन / कला :
kanxey@krishnathapa.com
कृष्णपक्ष थापा

Type above and press Enter to search. Press Esc to cancel.