कविता: छाता

हातमा छाता हुनु भनेको
पानीको अस्तित्व
अस्वीकार गर्नु मात्र होईन
कम्जोर छु भन्नू पनि हो

आफैलाइ प्रकृतिको उत्सवबाट
बन्चित गराउनु पनि हो
एउटा रमाइलो छेक्नु पनि हो

भिजेर त हेर !
भिज्नुमा कति मजा छ ?

दुस्मनको डरले
बन्दुक बोके जस्तै हो
बर्षामा छाता बोकेर हिंड्नु

लडिने डरले
लौरो बोकेर हिड्ने युवा र
मरिने त्रासले
औसधि बोकेर हिड्ने
बृद्धअवस्था जस्तै हो
बर्षामा छाता बोकेर हिड्नु

ओढेर आफ्नै
अस्तित्वको मुखुण्डो
जिन्दगीको बर्षामा ओतिने म
रुझेर तिम्रै आँसुको बरबरमा
तिम्लाइ नै रुझाएर आफू नभिज्ने म
गालाको भिर भएर गुडेका
तिम्रा नुनिला पानीहरु
कतै आफैमा छिटो पर्ला कि भनेर
स्वार्थको छाता आफैतिर तान्ने म

म रुझ्न नचाहने
म भिज्न नचाहने
म डुब्न नचाहने
मोति खोज्ने गोताखोर हु
नडुबि गहिराइमा

छाताले ओतेको मुहार र
आँसुले छोडेको आँखा
उस्तै हो सुक्खा वसन्त बिहिन

भिज्नुपर्छ कुनै दिन लफक्कै
आकाशको आँसुमा
र पो हरियो होला जिन्दगी !

त्यसैले त हो मैले यहाँ
स्वार्थ र अहंकारको छाता फ्याकेको
र हरियो भएको
बर्षातको पर्वत जस्तै ।।।